สอบปลายภาค

สอบปลายภาค

บันทึกการเรียนครั้งที่ 15

บันทึกการเรียนครั้งที่ 15

                          วันพุธ ที่  เมษายน พ.ศ. 2560

เวลา 08 : 30 - 12 : 30 น

ไม่ได้ไปเรียน

บันทึกการเรียนครั้งที่ 14

บันทึกการเรียนครั้งที่ 14

                          วันพุธ ที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2560

เวลา 08 : 30 - 12 : 30 น.

วันสงการนต์

บันทึกการเรียนครั้งที่ 13

บันทึกการเรียนครั้งที่ 13

                          วันพุธ ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2560

เวลา 08 : 30 - 12 : 30 น.

เนื้อหาที่เรียน

ให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง

บันทึกการเรียนครั้งที่ 12

                            บันทึกการเรียนครั้งที่ 12

                          วันพุธ ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2560

เวลา 08 : 30 - 12 : 30 น.

เนื้อหาที่เรียน

โปรแกรมการศึกษาเฉพาะบุคคล
(Individualized Education Program) 

โดย อ.ตฤณ  แจ่มถิน

สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม

แผน IEP
•          แผนการศึกษาที่ร่างขึ้น
•          เพื่อให้เด็กพิเศษแต่ละคนได้รับการสอน และการช่วยเหลือฟื้นฟูให้เหมาะสมกับความต้องการและความสามารถของเขา
•          ด้วยการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของเด็ก
•          โดยระบุเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดการใช้แผนและวิธีการวัดประเมินผลเด็ก
การเขียนแผน IEP                                                 
•          คัดแยกเด็กพิเศษ
•          ครูต้องรู้ว่าเด็กมีปัญหาอะไร
•          ประเมินพัฒนาการเด็กเป็นระยะ จะทำให้ทราบว่าจะต้องเริ่มช่วยเหลือเด็กจากจุดไหน ในทักษะใด
•          เด็กสามารถทำอะไรได้  / เด็กไม่สามารถทำอะไรได้
•          แล้วจึงเริ่มเขียนแผน IEP
IEP ประกอบด้วย
•          ข้อมูลส่วนตัวของเด็ก
•          ระบุว่าเด็กมีความจำเป็นต้องได้รับบริการพิเศษอะไรบ้าง
•          การระบุความสามารถของเด็กในขณะปัจจุบัน
•          เป้าหมายระยะยาวประจำปี / ระยะสั้น
•          ระบุวัน เดือน ปี ที่เริ่มทำการสอน และคาดคะเนการสิ้นสุดของแผน
•          วิธีการประเมินผล
ประโยชน์ต่อเด็ก
•          ได้เรียนรู้ตามความสามารถของตน
•          ได้มีโอกาสพัฒนาตามศักยภาพของตน
•          ได้รับการศึกษาและฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องและเหมาะสม
•          ถ้าเด็กเข้าเรียนในโรงเรียนจะไม่ถูกจัดเข้าชั้นเรียนเฉยๆ
ประโยชน์ต่อครู
•          เป็นแนวทางการจัดการเรียนการสอนที่ตรงกับความสามารถและความต้องการของเด็ก
•          เป็นแนวทางในการเลือกสื่อการสอนและวิธีการสอนให้เหมาะกับเด็ก
•          ปรับเปลี่ยนได้เมื่อความต้องการเปลี่ยนแปลงไป
•          เป็นแนวทางในการประเมินผลการเรียนและการเขียนรายงานพัฒนาการความก้าวหน้าของเด็ก
•          ตรวจสอบและปประโยชน์ต่อผู้ปกครองระเมินได้เป็นระยะ
•          ได้มีส่วนร่วมในการจัดทำแผนการเรียนรายบุคคล เพื่อให้เด็กได้พัฒนาความสามารถได้สูงสุดตามศักยภาพ
•          ทราบร่วมกับครูว่าจะฝึกลูกของตนอย่างไร
•          เกิดความร่วมมือในการพัฒนาเด็ก มีการติดต่อสื่อสารกันอย่างต่อเนื่อง และใกล้ชิดระหว่างบ้านกับโรงเรียน
ขั้นตอนการจัดทำแผนการศึกษารายบุคคล
1.                  การรวบรวมข้อมูล

•                                รายงานทางการแพทย์
•                                รายงานการประเมินด้านต่างๆ
•                               บันทึกจากผู้ปกครอง ครู และผู้ที่เกี่ยวข้อง
2.                  การจัดทำแผน

•                           ประชุมผู้ที่เกี่ยวข้อง
•                  กำหนดจุดมุ่งหมายระยะยาวและระยะสั้น
•          กำหนดโปรแกรมและกิจกรรม
•          จะต้องได้รับการรับรองแผนการศึกษาเฉพาะบุคคลจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
การกำหนดจุดมุ่งหมาย

•          ระยะยาว
•          ระยะสั้น
จุดมุ่งหมายระยะยาว
•          กำหนดให้ชัดเจน แม้จะกว้าง
–         น้องนุ่นช่วยเหลือตนเองได้
–         น้องดาวร่วมมือกับผู้อื่นได้ดีขึ้น
–         น้องริวเข้ากับเพื่อนคนอื่นๆได้
จุดมุ่งหมายระยะสั้น
•          ตั้งให้อยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายหลัก
•          เป็นพฤติกรรมที่เด็กสามารถทำได้ในระยะ 2-3 วัน หรือ 2-3 สัปดาห์
•          จะสอนใคร
•          พฤติกรรมอะไร
•          เมื่อไหร่ ที่ไหน (ที่พฤติกรรมนั้นจะเกิด)
•          พฤติกรรมนั้นต้องดีขนาดไหน
3.               การใช้แผน
a.       เมื่อแผนเสร็จสมบูรณ์ ครูจะนำไปใช้โดยจะใช้แผนระยะสั้น
b.       นำมาทำเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรม
c.       แยกย่อยขั้นตอนการสอนให้เหมาะกับเด็ก
d.       จัดเตรียมสื่อและจัดกิจกรรมการเรียนการสอน
e.       ต้องมีการสังเกตเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเด็กและความสามารถ โดยคำนึงถึง
f.        ขั้นตอนพัฒนาการของเด็กปกติ
g.       ตัวชี้วัดพื้นฐานที่เกี่ยวกับปัญหาของพัฒนาการเด็ก
h.       อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมของเด็กและผู้ใหญ่ที่มีผลต่อการแสดงออกของเด็ก
4.               การประเมินผล

•          โดยทั่วไปจะประเมินภาคเรียนละครั้ง หรือย่อยกว่านั้น
•          ควรมีการกำหนดวิธีการประเมิน และเกณฑ์วัดผล
** การประเมินในแต่ละทักษะหรือแต่ละกิจกรรม
อาจใช้วิธีวัดและกำหนดเกณฑ์แตกต่างกัน**


 

ภาคผนวก

การนำไปใช้

การนำวิธีการเขียนแผนสามารถนำไปใช้และเขียนแผนการสอนให้เด็กได้

ประเมิน

ประเมินตนเอง : ตั้งใจเรียนและตั้งใจทำกิจกรรมที่อาจารย์เอาให้ทำและมีความสนุกในกิจกรรมทำให้ไม่เครียดในเวลาเรียนทำให้ตั้งใจเรียนมากขึ้น

ประเมินเพื่อน : เพื่อนตั้งใจเรียนและตั้งใจทำกิจกรรมและตั้งใจจดบันทึกในเวลาเรียน

ประเมินอาจารย์ : สอนสนุกและมีกิจกรรมให้ทำ ทำให้สนใจในการเรียนมากขึ้น 

บันทึกการเรียนครั้งที่ 11

                      บันทึกการเรียนครั้งที่ 11

                     วันพุธ ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2560

เวลา 08 : 30 - 12 : 30 น.

เนื้อหาที่เรียน

การส่งเสริมพัฒนาการและการปรับพฤติกรรม
เด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษ

โดย อ.ตฤณ  แจ่มถิน

สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม

•         เพื่อให้เด็กสามารถช่วยเหลือตนเองได้ในชีวิตประจำวัน

•         ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ใกล้เคียงกับคนปกติมากที่สุด 

•         เน้นการดูแลแบบองค์รวม (Holistic Approach)

1.      การฟื้นฟูสมรรถภาพทางการศึกษา

เพิ่มทักษะพื้นฐานด้านสังคม การสื่อสาร และทักษะทางความคิด

เกิดผลดีในระยะยาว

เน้นการเตรียมความพร้อมเพื่อให้เด็กสามารถใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆแทนการฝึกแต่เพียงทักษะทางวิชาการ

แผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล

    (Individualized Education Program; IEP)

โรงเรียนการศึกษาพิเศษเฉพาะทาง โรงเรียนเรียนร่วม ห้องเรียนคู่ขนาน

2.การฟื้นฟูสมรรถภาพทางสังคม

•         การฝึกฝนทักษะในชีวิตประจำวัน

            (Activity of Daily Living Training)

•         การฝึกฝนทักษะสังคม (Social Skill Training)

•         การสอนเรื่องราวทางสังคม (Social Story)

2.      การบำบัดทางเลือก

การสื่อความหมายทดแทน (AAC)

ศิลปกรรมบำบัด (Art Therapy)

ดนตรีบำบัด (Music Therapy)

การฝังเข็ม (Acupuncture)

การบำบัดด้วยสัตว์ (Animal Therapy)

การสื่อความหมายทดแทน 

(Augmentative and Alternative Communication ; AAC)

การรับรู้ผ่านการมอง (Visual Strategies)

โปรแกรมแลกเปลี่ยนภาพเพื่อการสื่อสาร (Picture Exchange Communication System; PECS)

เครื่องโอภา (Communication Devices)

โปรแกรมปราศรัย

บทบาทของครู

•         ตำแหน่งการนั่งของเด็กไม่ควรให้นั่งติดหน้าต่างหรือประตู

•         ให้เด็กนั่งแถวหน้าสุดใกล้โต๊ะครู

•         จัดให้เด็กนั่งติดกับนักเรียนที่ไม่ค่อยเล่น ไม่ค่อยคุยในระหว่างเรียน

•         ให้เด็กมีกิจกรรม เปลี่ยนอิริยาบถบ้าง

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ

1.                            ทักษะทางสังคม

•         เด็กพิเศษที่ขาดทักษะทางสังคม ไม่ได้มีสาเหตุมาจากการพ่อแม่

•         การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันว่าเด็กจะมีพัฒนาการต่างๆอย่างมีความสุข

กิจกรรมการเล่น

•         การเล่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ทักษะทางสังคม

•         เด็กจะสนใจกันเองโดยอาศัยการเล่นเป็นสื่อ

•         ในช่วงแรกๆ เด็กจะไม่มองเด็กคนอื่นเป็นเพื่อน  แต่เป็นอะไรบางอย่างที่น่าสำรวจ สัมผัส ผลัก ดึง

ยุทธศาสตร์การสอน

•         เด็กพิเศษหลายๆคนไม่รู้วิธีเล่น  ไม่รู้ว่าจะเล่นอย่างไร

•         ครูเริ่มต้นจากการสังเกตเด็กแต่ละคนอย่างเป็นระบบ

•         จะบอกได้ว่าเด็กมีทักษะการเล่นแบบใดบ้าง

•         ครูจดบันทึก

•         ทำแผน IEP

การกระตุ้นการเลียนแบบและการเอาอย่าง

•         วางแผนกิจกรรมการเล่นไว้หลายๆอย่าง

•         คำนึงถึงเด็กทุกๆคน

•         ให้เด็กเล่นเป็นกลุ่มเล็กๆ 2-4 คน

•         เด็กปกติทำหน้าที่เหมือน “ครู” ให้เด็กพิเศษ

ครูปฏิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

•         อยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองอย่างสนใจ

•         ยิ้มและพยักหน้าให้ ถ้าเด็กหันมาหาครู

•         ไม่ชมเชยหรือสนใจเด็กมากเกินไป

•         เอาวัสดุอุปกรณ์มาเพิ่ม เพื่อยืดเวลาการเล่น

•         ให้ความคิดเห็นที่เป็นแรงเสริม

การให้แรงเสริมทางสังคมในบริบทที่เด็กเล่น

•         ครูพูดชักชวนให้เด็กร่วมเล่นกับเพื่อน

•         ทำโดย “การพูดนำของครู”

ช่วยเด็กทุกคนให้รู้กฎเกณฑ์

•         ไม่ง่ายสำหรับเด็กพิเศษ

•         การให้โอกาสเด็ก

•         เด็กพิเศษต้องเรียนรู้สิทธิต่างๆเหมือนเพื่อนในห้อง

•         ครูต้องไม่ใช้ความบกพร่องของเด็กพิเศษเป็นเครื่องต่อรอง

2.                            ทักษะภาษา

การวัดความสามารถทางภาษา

•         เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม

•         ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม

•         ถามหาสิ่งต่างๆไหม

•         บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไหม

•         ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นไหม

การออกเสียงผิด / พูดไม่ชัด

•         การพูดตกหล่น

•         การใช้เสียงหนึ่งแทนอีกเสียง

•         ติดอ่าง

การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่

•         ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด

•         ห้ามบอกเด็กว่า  “พูดช้าๆ”   “ตามสบาย”   “คิดก่อนพูด”

•         อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด

•         อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่ถนัดของเด็ก

•         ไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น

•         เด็กที่พูดไม่ชัดอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย

•         การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา

•         ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด

•         ให้เวลาเด็กได้พูด

•         คอยให้เด็กตอบ (ชี้แนะหากจำเป็น)

•         เป็นผู้ฟังที่ดีและโตต้อบอย่างฉับไว (ครูไม่พูดมากเกินไป)

•         เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังเพียงอย่างเดียว

•         ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่ม เด็กพิเศษได้มีแบบอย่างจากเพื่อน

•         กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง (ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)

•         เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าการพูด

•         ใช้คำถามปลายเปิด

•         เด็กพิเศษรับรู้มากเท่าไหร่ ยิ่งพูดได้มากเท่านั้น

•         ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

3.                            ทักษะการช่วยเหลือตนเอง

เรียนรู้การดำรงชีวิตโดยอิสระให้มากที่สุด

การกินอยู่ 

การเข้าห้องน้ำ 

การแต่งตัว 

กิจวัตรต่างๆในชีวิตประจำวัน

การสร้างความอิสระ

•         เด็กอยากช่วยเหลือตนเอง

•         อยากทำงานตามความสามารถ

•         เด็กเลียนแบบการช่วยเหลือตนเองจากเพื่อน เด็กที่โตกว่า และผู้ใหญ่

ความสำเร็จเป็นสิ่งสำคัญ

•         การได้ทำด้วยตนเอง

•         เชื่อมั่นในตนเอง

•         เรียนรู้ความรู้สึกที่ดี

หัดให้เด็กทำเอง

•         ไม่ช่วยเหลือเกินความจำเป็น (ใจแข็ง)

•         ผู้ใหญ่มักทำสิ่งต่างๆให้เด็กมากเกินไป

•         ทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่เด็กสามารถทำได้เองหากให้เวลาเขาทำ

•         “ หนูทำช้า ”  “ หนูยังทำไม่ได้ ”

จะช่วยเมื่อไหร่

•         เด็กก็มีบางวันที่ไม่อยากทำอะไร , หงุดหงิด , เบื่อ , ไม่ค่อยสบาย

•         หลายครั้งเด็กจะขอความช่วยเหลือในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้ว

•         เด็กรู้สึกว่ายังมีผู้ใหญ่ที่พึ่งได้ แต่ต้องได้รับความช่วยเหลือเฉพาะสิ่งที่เด็กต้องการ

•         มักช่วยเด็กในช่วงกิจกรรม

ลำดับขั้นในการช่วยเหลือตนเอง

•         แบ่งทักษะการช่วยเหลือตนเองออกเป็นขั้นย่อยๆ

•         เรียงลำดับตามขั้นตอน

การเข้าส้วม

•         เข้าไปในห้องส้วม

•         ดึงกางเกงลงมา

•         ก้าวขึ้นไปนั่งบนส้วม

•         ปัสสาวะหรืออุจจาระ

•         ใช้กระดาษชำระเช็ดก้น

•         ทิ้งกระดาษชำระในตะกร้า

•         กดชักโครกหรือตักน้ำราด

•         ดึงกางเกงขึ้น

•         ล้างมือ

•         เช็ดมือ

•         เดินออกจากห้องส้วม

สรุป

•         ครูต้องพยายามให้เด็กทำสิ่งต่างๆด้วยตนเอง

•         ย่อยงานแต่ละอย่างเป็นขั้นๆ

•         ความสำเร็จขั้นเล็กๆนำไปสู่ความสำเร็จทั้งมวล

•         ช่วยให้เด็กมีความมั่นใจในตนเอง

•         เด็กพึ่งตนเองได้ รู้สึกเป็นอิสระ

4.                            ทักษะพื้นฐานทางการเรียน

เป้าหมาย

•         การช่วยให้เด็กแต่ละคนเรียนรู้ได้ 

•         มีความรู้สึกดีต่อตนเอง

•         เด็กรู้สึกว่า “ฉันทำได้”

•         พัฒนาความกระตือรือร้น อยากรู้อยากเห็น

•         อยากสำรวจ อยากทดลอง

ช่วงความสนใจ

•         ต้องมีก่อนการเรียนรู้อื่นๆ

•         จดจ่อต่อกิจกรรมในช่วงเวลาหนึ่งได้นานพอสมควร

การเลียนแบบ

การทำตามคำสั่ง คำแนะนำ

•         เด็กได้ยินสิ่งที่ครูพูดชัดหรือไม่

•         เด็กเข้าใจคำศัพท์ที่ครูใช้หรือไม่

•         คำสั่งยุ่งยากซับซ้อนไปหรือไม่

การรับรู้ การเคลื่อนไหว

•         ได้ยิน เห็น สัมผัส ลิ้มรส กลิ่น

•         ตอบสนองอย่างเหมาะสม

การควบคุมกล้ามเนื้อเล็ก

•         การกรอกน้ำ ตวงน้ำ

•         ต่อบล็อก

•         ศิลปะ

•         มุมบ้าน

•         ช่วยเหลือตนเอง

ตัวอย่างอุปกรณ์สำหรับเด็กพิเศษ

•         ลูกปัดไม้ขนาดใหญ่

•         รูปต่อที่มีจำนวนชิ้นไม่มาก

ความจำ

•         จากการสนทนา

•         เมื่อเช้าหนูทานอะไร

•         แกงจืดที่เรากินใส่อะไรบ้าง

•         จำตัวละครในนิทาน

•         จำชื่อครู เพื่อน

•         เล่นเกมทายของที่หายไป

การวางแผนการเตรียมพื้นฐานทางวิชาการ

•         จัดกลุ่มเด็ก

•         เริ่มต้นเรียนรู้โดยใช้ช่วงเวลาสั้นๆ

•         ให้งานเด็กแต่ละคนอย่างชัดเจนว่าต้องทำที่ไหน

•         ติดชื่อเด็กตามที่นั่ง

•         ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

•         ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

•         บันทึกว่าเด็กชอบอะไรที่สุด

•         รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนงาน

•         มีอุปกรณ์ไว้สับเปลี่ยนใกล้มือ

•         เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเด็กมาถึง

•         พูดในทางที่ดี

•         จัดกิจกรรมให้เด็กได้เคลื่อนไหว

•         ทำบทเรียนให้สนุก

ภาคผนวก

เอกสารประกอบการเรียน

กำลังอธิบายเรื่องการเรียน

ยกตัวอย่างในเนื้อหาให้เข้าใจง่ายขึ้น

ทำบทบาทสมมุติให้เห็นถึงภาพจริง

การนำไปใช้

เอาบทบาทสมมุติไปสังเกตในเหตุการณ์จริงได้ ทำให้ตัดสินใจและมีมีวิธีนำไปใช้ที่หลากหลาย

ประเมิน

ประเมินตนเอง : ตั้งใจเรียนและฟังเวลาที่อาจารย์พูดและเก็บรายละเอียดที่จะสามารถนำไปใช้ในวันข้างหน้าให้มีผลในการใช้ที่ดีขึ้น

ประเมินเพื่อน : เพื่อนตั้งใจเรียนและฟังอาจารย์อธิบายหรือยกตัวอย่างและมีการจดบันทึกตาม

ประเมินอาจารย์ : สอนเข้าใจง่าย มีตัวอย่างให้ดูและมีเหตุการณ์เล่าให้ฟังให่เข้าใจง่ายมากยิ่งขึ้น